KONJI KRČEDINSKE ADE
Krčedinska ada je jedno od najvećih rečnih ostrva u srpskom Podunavlju i deo je SRP „Koviljsko-petrovaradinski rit“. Ovo je jedan od najočuvanijih i najatraktivnijih ritskih kompleksa u Vojvodini, na kome stotine konja slobodno galopira. Krčedinska ada sa svojim konjima među prastarim vrbama, retkim i zaštićenim biljnim i životinjskim vrstama, predstavlja svojevrsnu „Nojevu barku“ savremenog doba…
Nažalost ima i onih koji tu lepotu ne vide i dovode do negativnih promena na adi. Šumarske organizacije imaju želju da povećaju površine pod plantažama euro američke topole, smanjuju stare pašnjake i seku stoletne vrbe. Ograđuju adu i pašnjake žicama i uništavaju prirodna staništa ptica. Podizanjem plantaža hibridnih topola negativni efekti se odražavaju i na populacije autohtonih biljnih vrsta, riba, vodozemaca i ptica.
Prava je sreća da je na osnovu stručne studije Pokrajinskog zavoda za zaštitu prirode prostor Krčedinske ade postao deo zaštićenog prirodnog dobra Specijalnog rezervata prirode „Koviljsko petrovaradinskog rita“ 2011. godine i da je uvršćen na Međunarodnu listu močvarnih vlažnih područja 2012. godine, Ramsarsko područje.
Nakon pune tri godine snimanja na Krčedinskoj adi na Dunavu, evropski poznat autor dokumentarno-prirodnjačkih filmova Oliver Fojkar iz Pokrajinskog zavoda za zaštitu prirode u Novom Sadu, završio je novi film “Konji Krčedinske ade”. To je priča o jedinstvenom mestu na celom toku Dunava gde stalno boravi oko 200 konja. Fojkarov film prikazuju život konja tokom sva četiri godišnja doba.
Producent filma je Akademsko društvo za proučavanje i zaštitu prirode Novi Sad, a koproducent: Pokrajinski zavod za zaštitu prirode. Sufinansijeri filma su Vlada Autonomne Pokrajine Vojvodine, Pokrajinski sekretarijat za urbanizam, graditeljstvo i zaštitu životne sredine i Ambasada Kraljevine Holandije u Beogradu.
Dosadašnji filmovi i nagrade autora mr Olivera Fojkara
Mr Oliver Fojkar je do sada stvorio veliki broj dokumentarnih filmova iz oblasti prirode i ekologije: U senci civilizacije, Gljive Fruške gore, Molitva za goru, Zimski let, serija Priroda kao život, Moj prijatelj štiglić, Bele rode moje ravnice, Male stajaće vode Vojvodine, Reka života – Dunav….
Učestvovao je na više prestižnih međunarodnih filmskih festivala u: Italiji, Grčkoj, Velikoj Britaniji, Japanu, Finskoj, Poljskoj, Slovačkoj, Mađarskoj i Srbiji.
Dobitnik je više nagrada za svoje filmove, a neke od njih su:
• Nagrada naučnog komiteta Ekološkog Filmskog Festivala Viterbo, Italija (1996),
• SREBRNI BOR, Najbolji ekoloski film 12. MEFEST, Zlatibor, (2004),
• Panda Award Finalist, WILDSCREEN 2006 Bristol, Velika Britanija,
• Najbolji ekološki film za edukaciju dece, Japan Wildlife Film Festival (2007),
• Memorijalna nagrada «ALEKSANDAR SAŠA PETROVIĆ» MEFEST (2008),
• „ZLATNO PAUNOVO PERO“ Grand prix, 12. Međunarodni festival fotografije i filma,
